NAUCZANIE FILOZOFII

Adam Papierski, Aleksandra Rosińska

filozofia, specjalizacja nauczycielska

rok III (2012)

Brama

Temat: Brama - kim jestem, gdy gram?

Przedmiot: etyka/filozofia.

Grupa: około 15 osób.

Poziom: dowolny

Czas: 25 minut.

Materiały: lista ról, kartka z pytaniami, karton z akcesoriami.

Metody: drama, dyskusja.

Cele.

Wiedza:

• uczeń ma świadomość tego, że ludzie wcielają się różne role i że odgrywanie konkretnych ról ma różny stopień trudności, w zależności od indywidualnych predyspozycji i charakteru roli;

• uczeń zastanawia się nad funkcją gry w życiu ludzkim, pozytywnymi i negatywnymi konsekwencjami „grania”;

• uczeń zastanawia się nad relacjami pomiędzy „graniem” a „prawdziwą” tożsamością;

Umiejętności:

• ćwiczenie argumentacji;

• ćwiczenie umiejętności identyfikacji zachowań społecznych na przykładzie odgrywania ról;

• ćwiczenie wcielania się w rolę;

• ćwiczenie wyrażania przeżyć wewnętrznych.

Postawa:

• kształcenie postawy dociekającej/krytycznego namysłu nad zjawiskami społecznymi.

Przebieg:

1. Grupa zostaje doprowadzona do bramy, pilnowanej przez Strażnika (opiekun). Ma on rozkaz przepuścić tylko postaci z listy, którą wręcza przedstawicielowi grupy (do 5 min).

2. Uczestnicy kolejno podchodzą do bramy, wcielając się w uprzednio wybraną rolę (dobierają akcesoria, ewentualnie partnera - w zależności od roli). Uczestnicy wiedzą, że strażnik może zadawać pytania lub w inny sposób testować ich wiarygodność. Jeśli komuś nie uda się przejść, i zostanie odesłany, może wybrać kolejną rolę (15 min).

3. Podsumowanie. Gdy już wszyscy zmierzą się ze Strażnikiem, i zostaną wykorzystane wszystkie role, Strażnik-opiekun zadaje uczniom pytania:

   • Czym jest gra?

   • Czy zawsze jesteśmy sobą?

   • Jak to jest być kimś innym?

   • Czy można stać się kimś innym?

   • Czy przestajemy być sobą, kiedy wchodzimy w jakąś rolę?

   • Czy czasami warto czasami grać kogoś innego? Kiedy (np. kiedy warto grać chorego)?

   • Czy grając możemy stać się tym, kogo gramy?

   • Po co gramy?

   • Czym różni się gra od zabawy?

   • Czy ciągłe granie może doprowadzić do trwałej zmiany?

   • Czy można ciągle być sobą?

   • Czy gra to już oszukiwanie?

   • Kiedy nie jest oszukiwaniem?

   • Czy gra wymaga kłamstwa?

   • Czy gra może być dobra?

   • Po co dzisiaj gramy? (pytanie dotyczy uczestnictwa w zajęciach)

     (10 min)

4. Pożegnanie z uczestnikami.

Role:

• Centaur (2 osoby)

• Bliźnięta (2 osoby)

• Śpiewak

• Raper

• Bear Grylls

• Głupi

• Głuchy

• Ślepy

• Kulawy

• Clown

• Polityk

• Akrobata

• Oszust

• Pies

• Starzec

• Narcyz

• Astronom

• Pełnoletni (tylko dla starszych uczestników)

• Geniusz

• Leń

• Chory na grypę

• Muzyk

• Obcokrajowiec

Przykład 1: do bramy podchodzi głuchy. Strażnik, wiedząc kim jest, krzyczy nagle stój! Głuchy naturalnie nie zareagowałby, dlatego jeśli uczestnik się wzdrygnie albo zatrzyma - zostaje odesłany.

Przykład 2: bliźnięta muszą dobrać się w parę, upodobnić się do siebie, i ustalić kilka wspólnych cech (imiona rodziców, data urodzenia, etc). Jeśli nie ustalą żadnych szczegółów, Strażnik ich zdemaskuje.

• « poprz.
• nast. »