W imieniu Sekcji Metaetyki Polskiego Towarzystwa Etycznego oraz Fundacji 2B Fair zapraszamy do udziału w kolejnym spotkaniu organizowanym w ramach Filozoficznych Wtorków, które już w przyszłym tygodniu odbędzie się w PANATO Café. Spotkanie - tradycyjnie - składać się będzie z dwóch części: krótkiego wykładu zaproszonego gościa oraz dyskusji z udziałem audytorium.
Najbliższy Filozoficzny Wtorek odbędzie się 24 lutego 2015 r. o godz. 18.00 w PANATO Café, przy ul. Jedności Narodowej 68A (kamienica w oficynie).
Gościem (a i gospodarzem za razem jednym) spotkania będzie prof. Marek Magdziak z Instytutu Filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego, który - stroniąc od trudnych pytań i prostych odpowiedzi - wygłosi wykład pt. 'Metaetyka - proste pytania, trudne odpowiedzi'.
Spotkanie tym razem poprowadzi dr Bartłomiej Skowron (Akademia Młodych Uczonych i Artystów).
 
Przypominamy, że PANATO Café na stałe funkcjonuje już jako otwarty klub samoobsługowy (oferujący klubowiczom napoje gorące i zimne, jak również rozmaite dodatki), a podczas Filozoficznych Wtorków obowiązuje zasada 'jesz i pijesz, ile chcesz, płacisz, ile chcesz' - innymi słowy, pełna swoboda konsumpcyjna.

   Wyrzeźbić mądrość - film promocyjny  

                                                                                                          

                                                                     

 Porządne myślenie - film promocyjny                                                          

 Kliknij na Smoczycę Zofię

 Wyrzeźbić mądrość - film promocyjny  

                                                                                                          

                                                                     

 Porządne myślenie - film promocyjny                                                          

 Kliknij na Smoczycę Zofię

 
Materiał informacyjny dotyczący stanu, sytuacji i perspektyw nauczania religii i etyki w polskich szkołach                                                                                                                                                                                                                                                 

Czytaj:

http://wiedzaradosna.wordpress.com/2013/05/29/moglibysmy-byc-ale-nie-jestesmy-i-nie-bedziemy-narodem-filozofow-o-nie-istnieniu-filozofii-w-liceach/

Sprawozdanie (audio/video) z debaty w Sejmie "Świecka szkoła", poświęconej (nie)doli lekcji etyki (29 stycznia 2013).

http://sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/transmisje.xsp?unid=2D91B259FEB565CEC1257C60002C8A92#

 

Studia podyplomowe Dociekania filozoficzne z dziećmi i młodzieżą  w Łodzi

 
 

Projekty uczestników szkolenia dla nauczycieli w zakładce "Szkolenie nauczycieli - warsztaty 2013".

 

        

   Zapraszamy !

Rozmowa red. Piotra Osowicza (PR Wrocław) z dr Katarzyną Kuczyńską.

Prostujemy przejęzyczenie, które znalazło się w rozmowie: Phronesis to oczywiście grupa warszawska, nie wrocławska. Zainteresowanych przepraszamy.

Dr Katarzyna Kuczyńska otrzymała od Wydziału Edukacji m. Wrocław podziękowania z tytułu pracy w programie Młodzi Obywatele Kultury:

Serdecznie dziękuję Pani Katarzynie Kuczyńskiej – liderowi programu Młodzi Obywatele Kultury – za wielkie twórcze zaangażowanie w realizację zadań, które służą dzieciom i młodzieży w aktywnym, krytycznym i kreatywnym „byciu” w świecie kultury. Pani innowacyjna działalność przyczynia się również do rozwijania uzdolnień i zainteresowań wychowanków wrocławskich szkół i przedszkoli, do wspólnego artystycznego, edukacyjnego i wychowawczego sukcesu uczniów, nauczycieli i rodziców.

Liczymy na dalszą życzliwą współpracę w programie Młodzi Obywatele Kultury.

Dyrektor WE UW Wrocław 

Maria I. Bugajska

Podziękowania należą się również współpracownikom Katarzyny. W programie Jestem z Wrocławia, więc myślę udział wzięli: Maja Dados, Wiktor Figiel, Sebastian Jucha, Joanna Miernik, Magda Nysler, Aleksandra Rosińska, Sebastian Wachowiak.

   Zapraszamy !

 https://www.facebook.com/kwestiasporona

  

 

W czwartek, 12 grudnia 2013, o godz. 12.00, 
w sali nr 45 Instytutu Filozofii UWr, odbędzie się

Walne Posiedzenie Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Filozoficznego

W części pierwszej (otwartej dla wszystkich zainteresowanych) Oddział Wrocławski PTF uhonoruje dyplomem

Panią dr Katarzynę Kuczyńską

w uznaniu Jej zasług na polu krzewienia filozofii.

Laudacje wygłoszą dr hab. Maria Kostyszak oraz doc. dr Wojciech Ostrowski.

 

 

Gimnazjaliści przybyli do Bike Cafe na warsztaty o tolerancji prowadzone w ramach Społecznej Młodzieżowej Akademii Kultury.

Warsztaty prowadzili Katarzyna Kuczyńska i Wiktor Figiel

Foto

Akademia Młodych Uczonych i Artystów 

zaprasza na debatę

Myślenie a widzenie

szczegóły: 



 

Masz prawo do lekcji etyki:

http://jacektabisz.natemat.pl/72617,masz-prawo-do-lekcji-etyki

Katarzyna Kuczyńska i Sebastian Wachowiak we współpracy z Fundacją Mentis poprowadzą zajęcia dla dorosłych



"Prometejski trud - warsztaty o tym, jak lepimy siebie z wartości" 

 

 

 



 

Kolejne spotkania Społecznej Akademii Kultury

Nowa inicjatywa SAK - Młodzieżowa Społeczna Akademia Kultury - pierwsze spotkanie poprowadzą Katarzyna Kuczyńska i Wiktor Figiel

Grupa Anima(cje) Filozofii uczestniczy w Letniej Akademii Sztuki organizowanej przez Dolnośląską Szkołę Wyższą. Katarzyna Kuczyńska, Maja Dados, Sebastian Wachowiak i Zofia Skalska przygotowali cykl warsztatów Myśleć przez sztukę.   

Szczegóły, scenariusze zajęć tutaj 

Program Letniej Akademii Sztuki tutaj

Aktualności LAS: http://www.dsw.edu.pl/aktualnosci/aktualnosc/news/letnia-akademia-sztuki/?tx_ttnews%5BbackPid%5D=4557&cHash=6624d691ec9d2c331b9b5c5e1b6a60

Dzielimy się dobrą praktyką z opolskimi animatorkami - p. Martą Ostrowską i p. Marzeną Bąk:

https://www.facebook.com/events/392126074221373/   

Warto obejrzeć:          

       http://ethicsinprogress.org/?p=556         http://eudaimonia-stowarzyszenie.blogspot.com/  

Dzielimy się dobrą praktyką z opolskimi animatorkami - p. Martą Ostrowską i p. Marzeną Bąk:

https://www.facebook.com/events/392126074221373/             


      Aktualności wrześniowej konferencji Jak uczyć by nauczyć:      Program    Informacje dla uczestników     Formularz zgłoszeniowy                                                                                                                                                                                                 

 

                                                                                                                                                                                                                                                     

 

PRACA !!!

http://www.up.warszawa.pl/oferty/strony/szczegol_of.php?id=13393                                                                                                                                                                                                                                                                            

 

Prezentacja z Debaty w Krzywym Kominie, która odbyła się w ramach programu  MOK

 

O nauczaniu religii i etyki w szkole

 

Materiał informacyjny dotyczący stanu, sytuacji i perspektyw nauczania religii i etyki w polskich szkołach                                                                                                                                                                                                                                                                     

 

4 lipca po raz drugi gościmy na seminarium prof. Marii Reut w Dolnośląskiej Szkole Wyższej                                                             

                                                                                                                                                                                                                                                     

 


http://blogi.newsweek.pl/Tekst/spoleczenstwo/671479,polska-edukacja-na-dnie-proba-diagnozy-%E2%80%93-swinie-psy-ogrodnika-i-nosorozce.html
Czytaj:

 

        Warsztaty kreatywnej komunikacji oraz kurs Lego-Logos  Jarosława Spychały, 15 - 16 maja 2013.

        Program   Formularz zgłoszeniowy                                                                                                                                                                                                                                 

 

Czytaj:

http://wiedzaradosna.wordpress.com/2013/05/29/moglibysmy-byc-ale-nie-jestesmy-i-nie-bedziemy-narodem-filozofow-o-nie-istnieniu-filozofii-w-liceach/

 

Gościmy na seminarium prof. Marii Reut w Dolnośląskiej Szkole Wyższej [27 maja, godz. 15.30].

 

 

Program konferencji Jak uczyć by nauczyć  - tutaj

 

Relacja z Anima(cji) Filozofii, maj 2013

 

Zespół w składzie: Krzysztof Chodasewicz, Wiktor Figiel, Katarzyna Kuczyńska, Marcin Łazarz, Wojciech Ostrowski, Bartłomiej Skowron, Roland Zarzycki opracował projekt szkolenia:

"Rozwijanie kompetencji nauczycieli w zakresie umiejętności logicznych i społeczno - komunikacyjnych wraz z narzędziami kształtowania tych kompetencji u uczniów – warsztaty", 

który to projekt zdobył grant Kuratorium Oświaty we Wrocławiu. Realizacja - wrzesień/październik 2013. 

Pracownia Dydaktyki Instytutu Filozofii UWr.                                                                                                                                                                                       

Podyplomowe Studia Filozoficzno-Etyczne

 

            Anima(cje) Filozofii  2013

  18 maja 2013 r. zapraszamy na Warsztaty Filozoficzne do:

Laboratorium Tęczowych Ludzi - z udziałem przedszkolaków.

godz. 10.00 – 11.00

Laboratorium Trudnej Rozmowy - z udziałem uczniów szkół podstawowych oraz podopiecznych Stowarzyszenia Kamienna Tęcza.

godz. 10.00 – 11.0 

Internetowego Laboratorium (nie)Tolerancji - z udziałem uczniów szkół ponadpodstawowych

 

godz. 10.00 – 11.00 

Kładka Porozumienia - wspólnej zabawy wszystkich uczestników,

godz. 11.10 – 12.00

 
Debata!!
 
Najnowsze dane dotyczące nauczania etyki w szkołach
 
Społeczna Akademia Kultury Jacka Żakowskiego
Projekt Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016
 

Czytaj:

Łukasz Henel Nauka filozofii w szkołach jako sposób przeciwdziałania nienawiści

 

WROCŁAWSKA WSZECHNICA FILOZOFICZNA

zaprasza na cykl otwartych spotkań (wykład + dyskusja)

poświęconych popularyzacji szeroko rozumianej filozofii.

Wszystkie spotkania będą odbywały się w niżej wymienione piątki, w godz. 16.00-18.00,

Auli Liceum Ogólnokształcącego nr IX

im. J. Słowackiego we Wrocławiu,

ul. P. Skargi 31.

22 marca 2013

dr Michał Głowala, Dlaczego nie wolno traktować człowieka jak psa?

Filozofia klasyczna o różnicy między życiem ludzkim a życiem zwierzęcym  

5 kwietnia 2013

mgr Marta M. Kania, Do czego filozof potrzebuje awatara?

Próba filozoficznego namysłu nad grami komputerowymi.

19 kwietnia 2013

dr Arkadiusz Drukier, Czym są a czym nie są kodeksy etyczne?

10 maja 2013

dr Łukasz Nysler, „Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”. Człowiek i kultura współczesna w ujęciu tomizmu konsekwentnego.

24 maja 2013

Michał Krawczyk, Cóż nam po aniołach? O konieczności dystansu w religii

7 czerwca 2013

dr Jacek Zieliński, Bóg starożytnych Greków.

 
Zlot Filozoficzny 2013
 

Program konferencji

Szkoła ucząca myślenia

(projekt Porządne myślenie prezentują na konferencji dr K. Kuczyńska i dr R. Zarzycki)

 
Napisali o nas
 

Oglądaj folder projektu "Porządne myślenie"

 
Zapoznaj się z materiałami i realizacją projektu

         "Pozwól uczniom myśleć"

            http://myslecwszkole.eu                                                                                                                                                                                                                               

 

List Komitetu Nauk Filozoficznych PAN do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego

w sprawie filozofii jako drugiego bezpłatnego kierunku

 
Zaproszenie do udziału w konferencji

O zawodowych kompetencjach nauczyciela filozofii i nauczyciela etyki 

 Szanowni Państwo,       

Witam i pozdrawiam !  Nadal zbieram artykuły do pracy zbiorowej ( do 10.02.) „Modele nauczania filozofii i etyki w polskim systemie edukacyjnym”.  W książce tej ukażą się również teksty z konferencji 2011. Jeszcze raz załączam wytyczne dla autorów. Informuję, że strona www.jakuczyc.eu  będzie nieczynna od 1.02., przeniesiona zostanie na serwer UKSW i ruszy w nowej szacie za jakiś czas. O fakcie tym poinformuję Państwa oddzielnym mailem. Konferencyjny adres mailowy  Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi.   pozostaje bez zmian.

Jestem w trakcie przygotowywania programu kolejnej edycji  konferencji „Jak uczyć by nauczyć? ” W tym roku szczególnym zainteresowaniem obdarzymy zagadnienie naszej zawodowej tożsamości i sposobami jej rozwijania.  Stąd moja propozycja hasła przewodniego na ten rok:  O zawodowych kompetencjach nauczyciela filozofii i nauczyciela etyki

Konferencja będzie trwała dwa dni. Proponuję 26/27.09.2013

 Pierwszego dnia odbędzie się seminarium naukowo-dydaktyczne. Drugiego dnia  przeprowadzone zostaną  warsztaty mające na celu utrwalenie i rozwój naszych kompetencji umożliwiających prowadzenie zajęć różnymi metodami.   

1.      Dzień   10.00 -16.00

Seminarium naukowe, dyskusyjne. Proponuję następujące tematy :

-Etyka a etologia – różnice i podobieństwa  w perspektywie metodyki przedmiotowej

- Filozofia , etyka  - w poszukiwaniu istotnych cech treści przedmiotów

- Czy jesteśmy skazani na ideologiczność ?  

- Kim jestem jako nauczyciel filozofii ? O metodach profilowania własnych kompetencji  zawodowych

- Kim jestem jako nauczyciel etyki ?  O metodach profilowania własnych kompetencji  zawodowych

- Metody kreatywne i krytyczne w nauczaniu filozofii i etyki

- Technologie informacyjne w nauczaniu filozofii i etyki  

W ramach tego pierwszego dnia odbędzie się konkurs na najciekawszą metodę nauczania. Otwieram zatem konkurs : Pokaż i omów własną metodę lekcji.  Każdy będzie miał 20 minut na przedstawienie własnego scenariusza lekcji lub/i  omówienie własnej metody nauczania. Kapitułą konkursu będą wszyscy uczestnicy konferencji. Nagrody czekają od zeszłego roku.  

 2.      Dzień Warsztatowy, ćwiczeniowy :

  1. Jak poprowadzić dyskusję filozoficzną ?
  2. Jak sprawdzić  esej ? O  różnych sposobach ewaluacji ucznia
  3. Jak doskonalić  przekonania moralne ?
  4. Jak poznawać ucznia ?  Jak poznawać uczniów ?
  5. Co to znaczy nauczyć filozofii, nauczyć etyki ?

Do  1. Marca  czekam na Państwa sugestie, rady, tytuły referatów i pomysły na warsztaty.  Czekam również na zgłoszenia do konkursu metod. Po ułożeniu listy prelegentów roześlę program i formularz zgłoszenia. Komitet Organizacyjny zastrzega sobie prawo do selekcji referatów oraz warsztatów.  

Konferencja odbędzie się w budynku na głównym campusie uczelni, przy ul. Dewajtis, tam też będą przyzwoite noclegi i odpowiednie sale. O kosztach i innych ważnych szczegółach poinformuję Państwa w połowie marca. Bardzo proszę o rozesłanie tej pierwszej informacji wszystkim potencjalnym zainteresowanym.                                                                                                    

                                                                                                          Z poważaniem                                                                                                              

                                                                                                 Organizatorka Konferencji

         

                                                                                            

 
 
                      Kamień Filozoficzny zaprasza!

 
Napisali o nas:

 
 
Pojawił się materiał filmowy z Dyskusji Panelowej "Filozofia dla edukacji”, która odbyła się w ramach IX Zjazdu filozoficznego.
Osoby, które nie miały możliwość i przyjemność uczestniczyć w zeszłorocznym Zjedzie Filozoficznym, w ten sposób mogą wysłuchać tej dyskusji. 
Cały panel trwa 2h i jest udostępniony na stronach Academicon http://academicon.pl/serwisy/filozofia/ix-polski-zjazd-filozoficzny-%E2%80%93-dyskusja-panelowa-%E2%80%9Efilozofia-dla-edukacji%E2%80%9D 

Z nowości książkowych dotyczących edukacji w 2012r

Ukazała się książka Z.Baumana " O edukacji.Rozmowy z Riccardo Mazzeowyd.Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, 2012 r. W zbiorze rozmów, możemy przeczytać m.in o zderzeniu filozofii edukacji ery nowoczesności z "formą życia" występującej w płynnej nowoczesności.Profesor Bauman zwraca uwagę na  nowe,niepokojące zjawisko w obrębie edukacji. Zjawisko to uwidacznia się w osobach, które wypadły lub odrzuciły system edukacji. Bauman analizuje je poprzez dwa przykłady tak zwanych netów (not in education,employment or training) oraz współczesnych bohaterów historii typu "od pucybuta do milionera"(Stive Jobs,Jack Dorsey,David Karpie), którzy nie mają pełnego wykształcenia, a są ucieleśniają dzisiaj idee udanego życia.
Książka dostępna jest w wydawnictwie pod adresem http://www.wydawnictwo.dsw.edu.pl/ 

Dopełnieniem rozważań na temat edukacji, mogą stać się  wnioski z badań dotyczących kompetencji komunikacyjnych najmłodszych. Zostały one ujęte i opublikowane w raporcie "Dzieci sieci - kompetencje komunikacyjne najmłodszych" Raport to projekt badawczy Obserwatorium Kultury w Gdańsku realizowany przez Instytut Kultury Miejskiej i współfinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 
Treść raportu 
dostępna na licencji Uznanie autorstwa 3.0 Polska (CC BY 3.0 PL), do pobrania ze strony http://www.dzieci-sieci.pl/ 

Pojawiła się książka wydana przez Związek Nauczycielstwa Polskiego, która odnosi się do problemu dyskryminacji w szkole.
 „Czytanki o edukacji. Dyskryminacja” pod redakcją Doroty Obidniak, jest pozycją ciekawą szczególnie w odniesieniu do relacji przedmiotów religia/etyka.
W rozdziale „Duch Lorda Actona”dr Tomasz Sobierajski stwierdza fakt faworyzacji nauczanie religii w szkole oraz stara się pokazać "źródła" tego stanu rzeczy. Diagnoza ta stwierdza, że brak etyki jako przedmiotu w szkołach wynika z : "Faworyzowania religii rzymskokatolickiej w polskich szkołach i przedszkolach jest ewidentne, a ustanowione prawo niejednoznaczne, lub inaczej – odczytywane tylko z punktu widzenia większości rzymskokatolickiej. Poza tym rodzice zaliczani do mniejszości religijnej lub pozareligijnej często nie znają tych przepisów (np. o tym, że lekcje religii nie są obowiązkowe). Druga sprawa to wygoda dyrektorów placówek, którzy ułatwiają sobie pracę, automatycznie wklejając lekcje religii do planu zajęć szkolnych. Nie można również nie zwrócić uwagi na aspekt konformizmu obu stron, wskutek którego najbardziej cierpią dzieci." 
Cała książka
 została udostępniona bezpłatnie i legalnie na stronie http://www.znp.edu.pl/element/1347/Dyskryminacja_w_szkole

Dziękujemy Pawłowi Mroczkiewiczowi za przekazanie informacji.

 
 Od grudnia jesteśmy razem z filozofią we wrocławskich szkołach!

Wydział Edukacji Miasta Wrocław włączył kształcenie filozoficzne do inicjatywy edukacyjnej Młodzi Obywatele Kultury 

Gościmy w kilkunastu placówkach z  projektem 20-godzinnych warsztatów "Jestem z Wrocławia, więc myślę".

 
 Rozpoczęła się realizacja projektu

Porządne myślenie - warsztaty dla licealistów

Dalsze informacje w zakładce  Porządne myślenie

 
 Pierwsze materiały z konferencji "Jak uczyć by nauczyć. O odważnym uczeniu filozofii i etyki na wszystkich etapach kształcenia" (Warszawa, październik 2012) dostępne są na:

http://filozofia.no-ip.org/konferencja/2012/Materiały.htm

 
 Otrzymaliśmy list od p. Bogdana Słońskiego, Konsula RP w Lille dotyczący możliwości uczestnictwa w

Festiwalu Krótkometrażowych Filmów Filozoficznych.    Czytaj informację

 
 Druga edycja konferencji naukowo- metodycznej pt: "Jak uczyć by nauczyć ? O odważnym uczeniu filozofii i etyki na wszystkich etapach kształcenia" odbędzie się w dniach 25-26 października  2012 roku w Warszawie.

Strona konferencji:  http://filozofia.no-ip.org/konferencja/

Zaproszenie na konferencje: http://filozofia.no-ip.org/konferencja/2012/images/Zaproszenie.pdf

Formularz zgłoszeniowy:   http://filozofia.no-ip.org/konferencja/2012/images/zg%C5%82oszenie.doc

 
Na stronie MEN ukazała się informacja dotycząca warunków i sposobu organizowania nauczania etyki w szkołach publicznych ! Do informacji dołączony jest wyrok  Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu z 15 czerwca 2010 r. w sprawie nauczania etyki.

http://www.men.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=3019%3Ainformacja-men-w-sprawie-warunkow-i-sposobu-organizowania-nauki-etyki-w-szkoach-publicznych&catid=272%3Aministerstwo-komunikaty-i-wyjanienia-men&Itemid=355

 
       Relacja z warsztatów kończących AF 2012 w zakładce Animac(je) Filozofii
 
 Informacje dotyczące IX Polskiego Zjazdu Filozoficznego oraz materiałów z poprzednich zjazdów poświęconych dydaktyce filozofii.
 
 

Ukazała się książka !!           

Filozofia, edukacja interaktywna. Metody - środki - scenariusze

pod redakcją prof. Aldony Pobojewskiej

Wydawnictwo Stentor, Warszawa 2012

Spis treści

Wprowadzenie

Początek filozofii: postawy, motywacje, umiejętności (Aldona Pobojewska)

Odkrywcze sytuacje edukacyjne w nauczaniu filozofii: happeningi, wspólne zadania, wizualizacje i zabawy (Krzysztof Andrzej Wojcieszek)

Interwencja filozoficzna (Katarzyna Kuczyńska)

Przez literaturę do filozofii. Rola cytatu literackiego jako narzędzia pomocnego w nauczaniu filozofii w szkole (Agnieszka Tomasik)

FiIm jako środek w dydaktyce filozofii (Zbyszek Dymarski)  

Heurystyki na lekcjach filozofii (Maciej Smolak)

Gry dydaktyczne w nauczaniu filozofii (Wanda Kamińska)

Gry dyskusyjne w nauczaniu filozofii (Paweł Walczak)

Warsztaty z dociekań filozoficznych - narzędzie edukacji filozoficznej (i nie tylko) (Aldona Pobojewska)

LEGO-LOGOS: czytać, myśleć, mówić (Jarosław Marek Spychała)

Myślenie na scenie: drama w nauczaniu filozofii (Wiesława Klata, Anna Szymaszczyk)

Mapy i inne formy graficzne w nauczaniu filozofii (Elżbieta Konopacka)

Wykład aktywny (Paweł Walczak)

Wybrane metody pracy z tekstem (Agnieszka Salamucha)

Twórcze pisanie tekstów filozoficznych (creative writing) (Maciej Woźniczka)

Metoda projektów w nauczaniu filozofii (Edyta Pietrzak, Łukasz Zaorski -Sikora)

E-learningowe metody nauczania filozofii (Piotr Bołtuć)

E-filozofia: e-learning i b-learning w nauczaniu filozofii (Szymon Iwano\ Łukasz Zaorski-Sikora)

Biogramy autorów

FILOZOFIA - EDUKACJA INTERAKTYWNA. METODY - ŚRODKI - SCENARIUSZE,

to publikacja adresowana do nauczycieli filozofii wszystkich poziomów kształcenia. Jej autorzy, praktycy z doświadczeniem dydaktycznym, prezentują rozmaite metody i techniki naucza­nia tego przedmiotu. Ich propozycje, niezależnie od tego, czy promują tradycyjny wykład, czy nowoczesny e-learning, cha­rakteryzuje troska o twórczy i aktywny udział ucznia w procesie kształcenia. Teoretycznym omówieniom towarzyszą scenariu­sze lekcji, stanowiące konkretne pomysły realizacji wybranych tematów. Bogaty wybór metod i środków dydaktycznych pre­zentowanych w niniejszej książce ułatwi poprowadzenie zajęć w atrakcyjny sposób, który zachęci uczniów do wspólnego od­krywania świata filozofii.

Środowisko filozoficzne przygotowuje się do wprowadzenia filozofii do szkół średnich. Ponieważ przedmiot ten będzie fakultatywny, jego obecność w szkole będzie zależała od jakości zajęć. Przyszli i obecni nauczyciele filozofii potrzebują najlepszych, nowoczesnych narzędzi dydaktycznych. Zbiór pod redakcją Aldony Pobojewskiej daje takie narzędzia. Propozycje te są wsparte dużym praktycznym doświad­czeniem wszystkich Autorów i zilustrowane materiałem pochodzą­cym z rzeczywistych zajęć.

prof. Robert Piłat, filozof

 

 

 


NARODZINY DEMOKRACJI. DZIECI DZIECIOM

 

 Kim jestem. Moja tożsamość.

 

Małgorzata Madej (Gimnazjum Nr 13 i Przedszkole Nr 71)

 

1.      Moja tożsamość – kim jestem?

2.      Komunikacja – porozumiewanie się.

                                                                                                                                                                                                                          

L.p.

Temat

Problematyka

Ćwiczenia i zabawy

Pytania

1

Moja tożsamość – kim jestem ?

 

Problem samookreślenia,

świadomość siebie: własnego miejsca w rodzinie , grupie, środowisku rówieśniczym.

 

Problematyka tożsamości:

- co/kto ją buduje?

- jakie ma źródła?

- źródeł wiedzy o niej;

 

 

 

 

 

*Zad. nr 1: Dzieci rysują na koszulkach z jednej strony samych siebie.

Ja to znaczy kto?

O co pytamy w pytaniu: kim jestem ?

Czy to, kim jestem, to tylko mój wygląd, zainteresowania i to co lubię?

Czy to, kim jestem, to też moje zachowanie?

Skąd wiem, kim jestem ?

Od kogo się dowiaduję kim jestem ?

Co mi mówi, kim jestem ?

Co decyduje, kim jestem ?

Czy ktoś inny decyduje, kim jestem ?

Czy ja decyduję, kim jestem ?

O czym w sobie mogę decydować ?

(Czy mogę np. decydować o kolorze oczu ? Długości włosów ? Swoich zainteresowaniach?)

 

 

 

 

*Zad. Nr 2: Zabawa z chustą klanzy. Dzieci które mają niebieskie oczy zamieniają się miejscami; chłopcy zamieniają się miejscami, dzieci mające rodzeństwo zamieniają się miejscami; dzieci, dla których kredki są bardzo ważne...; dzieci, dla których rower jest bardzo ważny...; dzieci, dla których zwierzęta są bardzo ważne...; dzieci, dla których pomaganie mamie jest bardzo ważne... itp.

 

*Zad. Nr 3: Dzieci dobierają się w pary i w parze rysują na koszulce   kolegi lub koleżanki jego podobiznę.

 

Omówienie rysunków dzieci.

 

Czy to, co dla mnie ważne, jest częścią mnie ?

W jaki sposób to, co dla mnie ważne, jest częścią mnie ?

Czy mogę decydować o tym, co dla mnie ważne ?

 

 

 

 

 

 

 

Czy to, jak widzi mnie kolega, koleżanka, jest dla mnie ważne?

Czy ich „widzenie” ma na mnie wpływ?

Czy można widzieć innych to, czego w nich nie ma?

 

 

 

 

L. p.

Temat

Problematyka

Ćwiczenia i zabawy

Pytania

2


Komunikacja – porozumiewanie się.

Rozróżnianie sposobów komunikowania się: werbalnych i pozawerbalnych.

Ukazanie różnych wymiarów komunikacji (informacyjnego i budującego relacje międzyludzkie).

*Zad. Nr 1: Dzieci dobierają się w pary. Zadaniem jednego z dzieci jest narysowanie domku z dwoma oknami i słońca z rysunku, którego nie widzi. Rysunek natomiast widzi jego partner – który za zadanie ma poinstruowanie co do szczegółów malującego dziecka.  

 

*Zad. Nr 2: Dzieci w parach wykonują ćwiczenie. Jedno z dzieci zakrywa oczy, drugie rozgląda się po sali i przynosi przedmiot, który kładzie do rąk swemu  koledze z pary i prosi, by po dotyku zgadnął, jaki to przedmiot. Dzieci się wymieniają.

 

 

 

 

 

*Zad. Nr 2:  Bajka dla niesłyszących. Jedno dziecko siada na środku, pomocnik gimnazjalista pomaga, by nie słyszało i zakrywa delikatnie jego uszy; prowadzący gimnazjalista opowiada bajkę wyraźnie i przesadnie gestykulując. Po opowiastce dziecko ze środka mówi o swoich wrażeniach całej grupie, co zrozumiało, w jaki sposób.

 

 

 

 

*Zad. Nr 3: Pantomima – jedno dziecko w grupie wychodzi na środek i dostaje zadanie od prowadzącego, o którym wie tylko ono, np. „niesiesz ciężkie walizki, poproś kogoś o pomoc nie używając słów tylko gestów”; „łapiesz bańki mydlane, poproś o pomoc jedno z dzieci nie używając słów.”

 

 

 

 

Podsumowanie.

Czy łatwo się komunikować, kiedy nie widzimy  tego samego?

W jaki sposób możemy się porozumiewać, kiedy nie widzimy tego samego?

Jak możemy się dowiedzieć czegoś o przedmiotach, których nie widzimy?

Czego i w jaki sposób możemy dowiedzieć się o koledze, koleżance kiedy ich nie widzimy ?

O czym dowiedzieliśmy się ostatnio od kogoś innego, chociaż tego nie widzieliśmy? W jaki sposób?

Czego na pewno nie widzieliśmy, ale o tym wiemy? Skąd? (np. że mama nas kocha)

 

Czy możemy się porozumiewać, kiedy nie słyszymy ?

Czy łatwo się komunikować, kiedy nie słyszymy?

Co jest trudne w porozumiewaniu się, kiedy nie słyszymy?

 

 

Czy możemy się porozumiewać, kiedy nie mówimy?

Co pomagało nam w porozumiewaniu się, kiedy nie używaliśmy słów ?

 

 

 

Czy porozumiewanie się jest nam potrzebne?

Do czego jest nam potrzebne porozumiewanie się?

Jak –na ile sposobów – się porozumiewamy?

Co by było, gdybyśmy się nie porozumiewali?

Kiedy porozumiewanie się jest nieprzyjemne?

Kiedy porozumiewanie się jest przyjemne?

 


Narodziny Demokracji. Dzieci Dzieciom

 

Katarzyna Kuczyńska (Gimnazjum nr 14 i Przedszkole nr 48) 


Bardzo ważne sprawy...

  1. Bardzo ważne sprawy (1)
  2. Bardzo ważne sprawy (2)
  3. Mój wymarzony świat (1)
  4. Mój wymarzony świat (2)
  5. Bardzo ważne słowa

 


TYTUŁ


PROBLEMATYKA

 

ĆWICZENIA I ZABAWY

 

Bardzo

 

ważne

 

sprawy (1)

 

 

Wprowadzenie pojęcia „filozofia”.

 

 

Identyfikacja

i

eksplikacja

ważnych spraw

w życiu dzieci.

 

 

1.         Narracja wprowadzająca: W miejscu, gdzie się znajdujemy, zostało wyznaczone bardzo ważne spotkanie, w celu omówienia bardzo ważnych spraw. To spotkanie to Filozofia, a mali omawiacze bardzo ważnych spraw to Filozofisie. Czy Wy właśnie jesteście Filozofisiami i jesteście gotowi zabrać się za omawianie bardzo ważnych spraw?

2.         Zadania w parach: dzieci dobierają się w pary; jedno z nich zakłada sobie krawat Bardzo Ważnej Osoby; drugie ma mikrofon i, jako Rzecznik Bardzo Ważnej Osoby,  robi wywiad z partnerem; następnie zamieniają się rolami i atrybutami. W trakcie wywiadu jedno dziecko opowiada drugiemu o swojej bardzo ważnej sprawie. Następnie dzieci ilustrują bardzo ważne sprawy swoich partnerów.

3.         Siadamy w kółku – każde dziecko wychodzi na środek jako Bardzo Ważna Osoba, jego Rzecznik opowiada wszystkim o bardzo ważnej sprawie. Bardzo Ważna Osoba dopowiada – Jak chciałaby, aby zachowywali się inni, kiedy jest omawiana jej sprawa? Dlaczego to jest taka ważna sprawa?

 

 

 

Bardzo

 

ważne

 

sprawy (2)

 

Hierarchizacja i porządkowanie własnego doświadczenia ze względu na jego doniosłość.

 

Poszukiwanie kryteriów doniosłości.

 

Wyróżnienie czynnika

ogólnego (np. podobnych rzeczy pragniemy i się boimy)

oraz

jednostkowego

(ale zawsze związane są one z konkretnymi, niepowtarzalnymi osobami, okolicznościami)

w

doświadczeniu dzieci.

 

Wyróżnienie kategorii „sprawy wspólnej” oraz

„uczestnictwa”.

 

1.      Siadamy w kółku wraz z rysunkami swoich bardzo ważnych spraw, przypominamy sobie, co one przedstawiają. Rozmowa: Co to jest bardzo ważna sprawa? Co ją odróżnia od mniej ważnych spraw? Czy sprawa ważna może się zamienić w nieważną i odwrotnie? Czy nasze bardzo ważne sprawy są do siebie podobne czy różne?

2.      Dzieci kładą rysunki podobnych spraw razem na kupkę – szukamy kryteriów podobieństwa, ale też tego, co zawsze pozostaje jednostkowe (np. kilka osób martwi się pośpiechem swoich rodziców, ale w każdym przypadku „bohaterowie”, rodzice i dzieci są inni). Które ze spraw są smutne/przykre, a które wesołe radosne?

3.      Dzieci ze smutnymi sprawami poszukują razem jakiś przykładów radosnych spraw; dzieci z radosnymi – odwrotnie.

4.      Rozmowa: Czy mamy tylko jedną, czy wiele ważnych spraw? Czy inne dzieci przypomniały nam o jakiejś ważnej sprawie naszej, opowiadając o swojej? Czy nasze ważne sprawy są tylko nasze, czy też innych ludzi? – Dzieci wskazują albo dorysowują inne osoby do swoich rysunków bardzo ważnych spraw. - A czym się różni to, że mamy podobne ważne sprawy od tego, że mamy wspólną ważną sprawę? Czy Filozofisie mają jakąś wspólną ważną sprawę? Czy jeżeli mamy swoją wspólną ważną sprawę, to oznacza to, że każdy ma w niej taki sam udział? (Czy np. jeśli jedziemy z rodzicami na wakacje, to dzieci i rodzice robią tyle samo w ważnej sprawie?)

5.      Dzieci wspólnie – na jednym brystolu – rysują Wspólną Bardzo Ważną Sprawę Filozofisiów.

6.      Narracja podsumowująca: okazaliście się prawdziwymi Filozofisiami. W nagrodę otrzymujecie Odznaki Filozofisia. [Na kolejne spotkania dzieci przychodzą z Odznakami].

 

 


Mój

wymarzony

świat

(1)

Problematyka dokonywania wyborów                         w kontekście: *hierarchizowania rzeczy/zjawisk;

*dokonywania wyborów i hierarchizacji przez innych ludzi.

1.Zabawa w urządzanie swojego wymarzonego świata: brystol zostaje podzielony na tyle okienek, ile jest dzieci – dzieci losują numer okienka i w wylosowanym okienku urządzają swój wymarzony świat poprzez wybranie 5 elementów ze zbioru wycinków gazetowych oraz naklejek; ponadto jeden element dorysowują.

2.Dyskusja po zabawie: Czy urządzenie wymarzonego świata było zadaniem trudnym czy łatwym? Czy były rzeczy, które chciało wziąć kilka osób ze zbioru wycinków i naklejek? Co wtedy się działo, jak rozstrzygano konflikt?


Mój

 

wymarzony

 

świat (2)

 

 

 

Problematyka dokonywania wyborów

w kontekście: *hierarchizowania rzeczy/zjawisk;

*dokonywania wyborów i hierarchizacji przez innych ludzi.

 

  1. Rozmowa – kontynuacja omawiania wymarzonych światów: Czy udało się stworzyć w pełni wymarzony świat, czy tylko trochę wymarzony świat (ze względu ilość elementów: wycinków i naklejek, wylosowane miejsce)? Co sprawia, że różne rzeczy stają się wymarzonym światem? Czy wymarzony świat to taki, w którym wszystko jest takie, jak chcemy, czy wystarczy, że przynajmniej część naszych pragnień się w nim spełnia? Czy prawdziwy świat może być/jest wymarzony? (co sprawia, że nie jest) Czy wymarzony świat jest na pewno lepszy od prawdziwego? Czy chciałbym w wymarzonym świecie żyć cały czas? Czy mój wymarzony świat może być równocześnie wymarzonym światem kogoś innego? Czy cały brystol to jest także wymarzony świat, czy raczej są na nim różne wymarzone światy?  Jak mógłby wyglądać świat, który byłby wymarzony dla wszystkich ludzi – czy jest możliwy? Czy w takim świecie każdy miałby swój wymarzony kawałek, czy cały świat byłby wymarzony światem dla każdego człowieka?
  2. Dzieci odwiedzają swoje wymarzone światy.
  3. Rozmowa: Czy w cudzych światach są rzeczy, które chciałbym mieć w swoim? Czy mój świat byłby bardziej wymarzony, gdybym mógł korzystać/odwiedzać cudze wymarzone światy a inni mogli mój? Czy lepiej, że mam obok wymarzone światy innych, czy wolałbym odciąć się ze swoim?
  4. Okienka brystolu zostają oddzielone – dzieci swobodnie je przestawiają. Następnie ustalają reguły „wymiany” i „odwiedzin” między światami – klejącą taśmą łączą okienka, między którymi udało się ustalić takie reguły.
  5. Rozmowa: Czy po przestawieniu światów i ustaleniu reguł mój świat stał się bardziej wymarzony? Czy wszystkie okienka razem tworzą teraz nasz wspólny wymarzony świat (jak ten nowy układ ma się do układu, kiedy okienka były jeszcze w jednym kawałku i bez reguł)?

 

 

 

 

Bardzo 

 

ważne

 

słowa

 

 

 

Językowy wymiar życia społecznego, w tym moralnego – identyfikacja słów istotnych w budowaniu relacji międzyludzkich.

 

Odróżnienie świata fantazji od świata realnego.

  1. Przy powitaniu zwracam uwagę na to, że w dzisiejszym spotkaniu biorą udział goście, nieproszeni, których nie widać. Ale którzy wkrótce się ujawnią.
  2. Siedzimy w kółko i „zbieramy” Bardzo Ważne Słowa (np. „dziękuję”, „kocham Cię”, „czy mogę?”) – propozycje przedszkolaków gimnazjaliści zapisują na dużych kartkach papieru.
  3. Ujawniam, że na dzisiejsze zajęcia, poza mną i gimnazjalistami, przyszły jeszcze Koty Pożeracze Słów. Rozmawiamy o zwyczajnych kotkach – co one jedzą, jakie mają zwyczaje. Odróżniamy je od Kotów Pożeraczy Słów.
  4. Dzieci w parach dostają po jednym Bardzo Ważnym Słowie oraz pasek z kilkoma naklejkami kotów. Mają dokleić „koty” do słów. Obserwujemy wszyscy, jak Kotom udało się zjeść kawałki Bardzo Ważnych Słów.
  5. Rozmowa: Co by się stało, gdyby poszczególne słowa znikły? [analizujemy osobno sytuacje z każdym słowem: np. co znikłoby razem ze słowem „dziękuję”? – wdzięczność, po jakimś czasie ludzie by sobie przestali cokolwiek dawać itd.; w przypadku zniknięcia słów „czy mogę?” – niektórzy ludzie mogliby inne osoby i ich rzeczy uznać za swoją własność i nie szanowaliby ich, ale wykorzystywali; a kto by tak nie uznał, to stałby się bardzo samotny i mógł liczyć tylko na siebie] Czy przypominamy sobie, kiedy Koty podgryzały słowo „Filozofia”? (np. Kiedy Filozofisie biegają i biją się, zamiast omawiać bardzo ważne sprawy, albo pani się zdenerwowała i zaczęła krzyczeć). Czy chcielibyśmy mieszkać w świecie bez Bardzo Ważnych Słów? Jak by się w nim żyło?
  6. Ratujemy słowa: trzymając się za ręce w kółku powtarzamy głośno wszystkie nasze Bardzo Ważne Słowa.

 

 

 

 


NARODZINY DEMOKRACJI. DZIECI DZIECIOM

 

 Hanna Ganzel (Gimnazjum „Ekola” i Przedszkole „Bajlandia”)

 Wyjątkowość programu polega na połączeniu dwóch grup pokoleniowych: gimnazjaliści stają się współprowadzącymi warsztaty. Praca nauczyciela koncentruje się na przygotowaniu gimnazjalistów do roli filozoficznego edukatora przedszkolaków a następnie na wspieraniu ich w tej roli podczas warsztatów.....

Jak dobrze, że...

1.      Jak dobrze, że jestem

2.      Jak dobrze, że jesteście

3.      Jesteśmy, więc...

4.      Jak dobrze, że każdy jest inny

5.      Jak dobrze, że mogliśmy być razem

 

TYTUŁ

PROBLEMATYKA

ĆWICZENIA I ZABAWY

 

Jak

 

dobrze,

 

że

 

jestem.

Problem

samoakceptacji

i

budowania

pozytywnej samooceny.

1.         Na dużych kartkach brystolu gimnazjaliści obrysowują sylwetki dzieci i wpisują ich imiona. Następnie wszyscy się przedstawiają.

2.         Zabawa w „Zwierciadło”: za zasłoną umieszczamy lustro. Mówimy dzieciom, że wchodząc za zasłonę zobaczą kogoś wyjątkowego – miłego, dobrego, niepowtarzalnego. Umawiamy się, że nikomu nie powiedzą, kogo zobaczyły. Po wyjściu zza zasłony dzieci rysują na swoich sylwetkach portret tego kogoś niepowtarzalnego.

3.         W rozmowie z gimnazjalistami (i przy ich pomocy) dzieci nazywają swoje zalety i wpisują je obok swojej sylwetki.

4.         Rozmowa: Jakie mamy zalety? Czy to dobrze, że mamy zalety? Czy dobrze się czuję ze świadomością, że mam zalety (jestem dobry, życzliwy, pomocny itp.)? Czy każdy ma takie same zalety? Czy można nie lubić swoich zalet? Czy lepiej się czuję, gdy się lubię? Jak mogę się troszczyć o to, żeby siebie lubić?

5.         Zabawa ruchowa: stoimy w kręgu, rytmicznie się poruszamy, prowadzący wybiera jedną zaletę – wtedy jej „właściciele” podskakują i wykrzykują odpowiedni tekst (np. „jesteśmy mądrzy”) – aż do wyczerpania zalet.

 

 

Jak

 

dobrze,

 

że

 

jesteście.

 

Problem

akceptacji

i

pozytywnej oceny innych.

 

Definiowanie pojęć – pozytywnych

cech charakteru.

 

1.      Rozdajemy dzieciom brystole z ich sylwetkami i portretami. Prosimy, by przypomniały wszystkim, jakie zalety nazwały na poprzednich zajęciach.

2.      Rozdajemy dzieciom kolorowe symbole poszczególnych zalet (buźki, słoneczka, sowy itp.), prosimy, by je na swoich sylwetkach nakleiły. Rozmowa: Czy tylko my mamy zalety?  W czym jesteśmy do siebie podobni? Czy różnimy się                      w swoich zaletach (ilościowo/jakościowo)?

3.      Dzieci stają się Detektywami Zalet - zastanawiają się nad zaletami swoich kolegów / koleżanek i im także naklejają kolorowe znaczki.

4.      Rozmowa: Czy trudno jest widzieć cudze zalety? (Czy swoje łatwiej?) Czy przyjemnie jest znaleźć u innych zalety? Czy miło jest, jak inni znajdą zalety w nas? Co powinniśmy robić, aby zalet w nas i innych było jak najwięcej (np. czy powinniśmy być dla siebie mili, pomagać sobie, nie kłócić się)?

5.      Zabawa ruchowa: stoimy w kręgu, rytmicznie się poruszamy, prowadzący wybiera jedną zaletę – wtedy jej „właściciele” podskakują i wykrzykują odpowiedni tekst (np. „jesteśmy mądrzy”) – aż do wyczerpania zalet.

 

 


Jesteśmy,

 

więc...

Problem

oddziaływania

na innych

swoim zachowaniem.

 

Dostrzeganie konsekwencji

swoich działań.

 

Uczenie się

empatii oraz szacunku

wobec innych.

1.     Rozdanie sylwetek Przypomnienie zalet. Zabawa ruchowa z zaletami (jak wyżej).

2.     Rozmowa wstępna: wprowadzenie pojęcia „szacunek.” Do czego zazwyczaj odnosimy słowo szacunek (np. do zabawek, książek, rodziców)? Co oznacza w tych sytuacjach? Co się dzieje, kiedy komuś/czemuś nie okazujemy szacunku?

3.     Odgrywanie przez gimnazjalistów scenki, w której rodzeństwo wykonuje coś razem, raz współpracując, raz się kłócąc.

4.     Dzieci, po kolejnych fragmentach scenki, naklejają czarne i kolorowe znaczki, symbolizujące (odpowiednio: negatywne i pozytywne)samopoczucie bohaterów scenki.

5.     Rozmowa: W których miejscach scenki dzieci siebie szanowały, a w których nie? Jak się czuły wtedy? Jak ludzie okazują sobie szacunek (a jak nie okazują)? Czy można kogoś szanować i ranić? Jak można innych ranić? Czy czasami nie wiemy, że kogoś ranimy? Jak poznać, że kogoś zraniliśmy? Co się dzieje ze mną, kiedy kogoś ranię?

6.     Scenki odgrywane przez dzieci, w których „naprawiają” sytuacje z inscenizacji gimnazjalistów. Oderwanie czarnych znaczków.

 

Jak

 

dobrze,

 

że

 

każdy

 

jest

 

inny.

 

 

 

Zagadnienie różnorodności

ludzi

i

roli różnic

w

budowaniu

relacji

międzyludzkich.

 

 

1.     Zabawa: „witam wszystkich, którzy podobnie jak ja..(lubią lody, mają niebieskie oczy, nie lubią szpinaku itp.).”

2.     Rozmowa wstępna: W czym jesteśmy podobni, a w czym inni? Czym możemy się różnić? Kiedy różnice/podobieństwa pomagają, a kiedy przeszkadzają? Czy (i ewentualnie jakie) różnice między nami uniemożliwiają porozumienie i wzajemny szacunek? Co bardziej przeszkadza w porozumieniu – inny wygląd, czy inny język? Jak możemy temu przeciwdziałać?

3.   Gimnazjaliści czytają dzieciom bajkę „Smok Josh” (Diana Hsu, Smok Josh, w:  Diane Tillman, Diana Hsu : Wychowanie w duchu wartości. Wchodzenie w świat, WSiP, 2004).

4.   Rozmowa: Dlaczego Josh nie chciał zaprzyjaźnić się ze słoniem, lwem i królikiem? Czym się kierował? Czy miał rację? Jak postąpiły inne zwierzęta? Jak my powinniśmy postępować? Czy można odrzucać kogoś tylko dlatego, że jest inny?

5.   Zabawa – jesteśmy na małej łódce w czasie sztormu – współpracujemy i współdziałamy dla wspólnego dobra, niezależnie od różnic między nami.

6.   Zakończenie – gimnazjaliści piszą dzieciom na ich sylwetkach życzenia w różnych językach (Natalie Van Thielen po francusku, Gloria i Kelly po koreańsku, polscy uczniowie po polsku).

 

 

 

Jak

 

dobrze,

 

że

 

mogliśmy

 

być

 

razem.

Wartość

spotkania gimnazjalistów

i

 przedszkolaków

wzajemnie

uczymy się

od siebie

i

dajemy sobie

radość.

  1. Zabawa w „lustra” – stajemy naprzeciwko siebie, naśladujemy swoje ruchy, jak byśmy byli lustrzanym odbiciem drugiej osoby. Gimnazjaliści, bawią się razem z dziećmi.
  2. Wspólnie śpiewamy – Kelly uczy wszystkich koreańskiej piosenki o małym misiu, który ma okrągłe oczka i czarny nosek.
  3. „Razem się bawimy, razem się uczymy” – prowadzone przez nauczycielkę biologii eksperymenty „ naukowe”:

-          Jak przejść przez bagno? ( dzieci razem z gimnazjalistami robią „bagno” z mąki ziemniaczanej i wody; zauważają, że „bagno” twardnieje, gdy jest uderzane, a jest bardzo miękkie, płynne, gdy dotykamy je łagodnie);

-          Jak włożyć jajko do butelki? ( dzieci próbują włożyć jajko do zimnej butelki, potem obserwują, jak „wchodzi” ono do butelki gorącej);

-          Jak zapalić wodę? ( dzieci obserwują eksperyment przeprowadzany przez nauczycielkę i gimnazjalistów)

  1. „Jak uczą się nasi starsi koledzy?” ( gimnazjaliści wprowadzają dzieci na kilka lekcji w swojej szkole).
  2. Wspólna zabawa chustą Klanzy ( wszyscy – dzieci, gimnazjaliści, nauczyciele – łapiemy za chustę, robimy „wzburzone morze”, przebiegamy pod nią, podrzucamy piłkę, gramy w „bilard”.
  3. Pożegnanie, wręczenie zrobionych przez gimnazjalistów prezentów i dyplomów.

 

 

 

 

 

 

NARODZINY DEMOKRACJI -

DZIECI DZIECIOM       

            OPIS PROJEKTU

      Autor projektu: Katarzyna Kuczyńska

 Projekt stanowi rozwinięcie dotychczasowych działań w ramach projektu „Kącik Małego Sokratesa. Dzieci Dzieciom”.

 „Kącik Małego Sokratesa...” to warsztaty filozoficzne realizowane dla dzieci. Problematyka filozoficzna koncentruje się wokół kwestii człowieka jako twórcy warunków środowiska indywidualnego i społecznego życia, podejmuje zatem zagadnienie tożsamości człowieka, jego odpowiedzialności za siebie oraz innych, a także tolerancji. Metody pracy obejmują: zabawy, ćwiczenia oraz dyskusję. Uczestnictwo w zajęciach prowadzi do wzrostu wrażliwości aksjologicznej dzieci i młodzieży, zaś sposoby ich realizacji rozwijają kreatywność. Wyjątkowość programu polega na połączeniu dwóch grup pokoleniowych: gimnazjaliści stają się współprowadzącymi warsztaty. Praca nauczyciela koncentruje się na przygotowaniu gimnazjalistów do roli filozoficznego edukatora przedszkolaków a następnie na wspieraniu ich w tej roli podczas warsztatów. Dotychczasowa realizacja projektu wskazuje na entuzjastyczne zainteresowanie udziałem w zajęciach zarówno młodzieży gimnazjalnej, jak też przedszkolaków.      

 Projekt „Narodziny Demokracji. Dzieci Dzieciom” – stanowi rozwinięcie powyższego projektu,co oznacza: stosowanie metodycznie zróżnicowanych i aktywizujących form pracy, podejmowanie tematyki filozoficznej skupionej na eksponowaniu sprawczej roli człowieka, rozwijanie poczucia autonomii i odpowiedzialności u dzieci a także poruszanie istotnych kwestii z zakresu praw człowieka. Wskazane zagadnienia to składowe wychowania obywatelskiego – co uzasadnia tytuł projektu: narodziny demokracji nie dokonują się dzięki politycznym dekretom, ale przyswojeniu i afirmowaniu pewnych wartości i postaw. Wybrane formy pracy gwarantują, że ważkie kwestie etyczne staną się najpierw przedmiotem doświadczenia dzieci (zaplanowane ćwiczenia i zabawy) oraz refleksji, a następnie wspólnego dialogu. Zachowana koncepcja współpracy dwóch grup wiekowych: gimnazjalistów oraz przedszkolaków, wyjątkowo koresponduje z treściami merytorycznymi projektu. Młodzi ludzie uczą się w ten sposób budować więzi międzypokoleniowe oraz współpracować w oparciu o poczucie odpowiedzialności i bezpieczeństwa, z zachowaniem szacunku dla własnej odrębności.                                                                                        

Stawiamy ważne pytanie, np.: kim jestem? kim jest Drugi?  Czy każdy ma wady? Jak odróżnić wymarzony świat od prawdziwego? A gdyby istniały Koty Pożeracze Słów...

I bawimy się, żeby sprawdzić, czy potrafimy na nie odpowiedzieć....

W naszych zabawach tak samo ważne są oczy, nos, uszy, ręka, noga... Myślimy od stóp do głów!!

                       Oglądaj film z zajęć w przedszkolu